- هجدهمین روز مقاومت خونین اما دلاورانه ی غزه هم سپری شد . دشمنی که ادعا می کرد در هفت الی ده روز یا حتی بنا به قولی در سه روز می توانست حماس را در جنگ مغلوبه کند حال به چنان عجزی افتاده که باور فضاحتش هم برایش مشکل است . رژیمی که پیچیده ترین و مجهزترین تکنولوژی های اطلاعاتی و امنیتی را دارد و از تعداد زیادی عرب فلسطینی خائن در شبکه ی جاسوسی اش استفاده می کند ، نتوانست حتی قدرت ظاهری حماس را تخمین بزند چه برسد به قدرت واقعی او که همان آمادگی هزاران جوان شهادت طلب برای به درک فرستادن نیروهای اسراییل در خیابان های غزه است . رژیمی که از کشنده ترین جنگ افزارهای کشتارجمعی برخوردار است نتوانست حتی یک خیابان غزه ای را اشغال کند که هجده ماه در محاصره بود و در سه روز اول جنگ سیصد مرکز اصلی نظامی و اداری اش را بر اثر بمباران از دست داد .
این است حقیقت کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا . پیروزی عده ای قلیل بر عده ای زیاد ! و چقدر پیوند زمانی غزه با کربلا همگون بود . یکبار دیگر خیانت کوفیان و خیانت نامبارک ها ! بار دیگر فتوای شریح قاضی و فتوای شیوخ عربستان ! بار دیگر لشکر ابن زیاد و لشکر تلموت ! بار دیگر قاسم ع و اکبر ع و عباس ع و حبیب و حر در لباس رزم کربلا ...
وقتی کشته هایتان را می بینم یا خبری از رشادت های مبارزانتان می شنوم آرزو می کنم ، یا لیتنا کنا معکم فافوز معکم ...
- سیزده روز طول کشید تا رهبر معظممان به صراحت عدم ورود به عرصه ی نظامی غزه را اعلام کردند . در آن سخنرانی شرحی از موقعیت ایران در جهان چنان توصیف شد که بالتبع هر جوان کله داغی را نسبت به عدم دخالت نظامی قانع کرد . به هر حال داغ غزه داغ کوچکی نیست . گرچه به لطف خدا پیروزی مقاومت و شکست اسراییل حتمی ست اما این کشتار مظلومانه ی مسلمانان با دسیسه ی تمام غرب و برخی سران اعراب کم سابقه و غیرقابل تحمل است .
- " دفاع به هر نحو ممکن" . چکار کردیم ؟ چکار کنیم ؟ چرا کسی پیشنهاد نمی دهد ؟ چرا هیچ بزرگتری جوان تر ها را جمع نمی کند تا کاری کنند ؟ بازهم نبود تفکر تشکیلاتی در بین دلسوزان مذهبی اولین و بزرگترین ضربه ای است که به ما زده و خواهد زد . آیا تاکنون چنین شور و احساساتی را در کنار ملتهب ترین پیام رهبر در طول سالهای اخیر سراغ داریم ؟ چرا کسی قدر نمی داند ؟ هر کسی هم که احساس تکلیف کرده نمی داند چگونه باید کاری کند ؟ یکبار همه جمع می شوند در راهپیمایی شعار می دهند . بار دیگر احساس تکلیف می کنند باید علیه شرکت های وابسته به صهیونیسم تبلیغ کنند . فردا احساس می کنند باید سایت های اسراییلی را هک کنند و پس فردا هم همه چیز را فراموش می کنند ! هیچ تشکیلات دولتی یا غیر دولتی یا مردمی هم نیامد اول این پتانسیل را جمع و بعد منسجم و مدیریت کند .
چه بخواهیم و چه نخواهیم جنگ آینده در پیش است . اولین سودی که وقایع غزه برای من و امثال من داشت این بود که از خواب بیدار شدیم . امن و امانی ممکلت ما را دچار غلفت کرده بود کانه تهدیدهای اسراییل نسبت به ایران فقط جنبه جنگ سیاسی و روانی داشت ! شاید مقاومت های حماس و حزب الله لبنان باعث شده باشند تا دشمن را در خط مقدم زمین گیر کنند اما این باعث نمی شود تا آینده را عاری از جنگ بدانیم . چقدر آماده ایم ؟ مردم مان چقدر آماده اند ؟ آمادگی چه از لحاظ فکری و چه رزمی و چه امدادی و ... متاسفانه هیچ بخاری از برخی متولیان مربوطه بلند نمی شود . هرچقدر هم داغ غزه در بین مردممان داغ باشد اما بالاخره بعد از مدتی عادی خواهد شد و صدا وسیما هم به هیچ حیل و ترفندی نخواهد توانست آنرا به اوج سابق برساند . چرا کسی قدر نمی داند ؟
شاید فعلا بهترین کار این باشد که دوستان و رفقای همفکر دور هم جمع شوند و آمادگی برای مقاومت و جهاد را دستور کار جلسات خود قرار دهند . خیلی چیزهای مفیدی از این جلسه بیرون خواهد آمد که کمترین آن آمادگی نیروهای مشتاق جهاد است . فقط با کار جمعی و ثمانی شدن باید به سمت آن حرکت کرد . نطفه ی انقلاب هم با همین گروه های کوچک مردمی منعقد شد و به پیروزی رسید .
- چند ایده مهم برای " دفاع به هر نحو ممکن " مطرح است که بنظر می رسد از اهمیت بیشتری برخوردار است . برخی نخبگان مانند استاد رحیم پور ازغدی سرنخ هایی را در این روزها مطرح کرده اند که باید هرطور شده عملی شوند . انشالله شاید مطلب بعدی وبلاگ دراین موضوع باشد .
